Szumnie zapowiadana przez polityków tzw. „ustawa krajobrazowa”, obowiązuje w Polsce już kilka ładnych lat (od 2015 r.) i poza grupą aktywistów i kilku osób zainteresowanych branżowo, wiele osób w ogóle nie wie o jej istnieniu, choć może dotknąć przeciętnego Kowalskiego dodatkowymi opłatami (np. z tytułu wywieszenia ogłoszenia na balkonie „Sprzedam mieszkanie”).
Sympatycznego bloga dotyczącego punktu widzenia osób branżowych, ale też publikującego ciekawostki z tym związane (jeden z moich ulubionych wpisów Ilustrowany przewodnik po uchwale krajobrazowej dotyczył miejscowości Wyszków, gdzie w poprzedniej kadencji radni uchwalili uchwałę krajobrazową) prowadzą osoby powiązane z firmą Jetline.
Jako, że stosowanie przedmiotowych norm nie jest jeszcze zbyt rozpowszechnione, w branży prawnej każdy wyrok dotyczący przedmiotowych zagadnień jest szeroko analizowany, przez osoby zajmujące się tym tematem.
Jako, że przy części inwestycji, widoczność obiektu w którym będzie prowadzona działalność, jest jednym z kluczowych aspektów prowadzenia, to koszty tej widoczności są jednym z kluczowych aspektów zarówno na etapie planowania budowy, jak i na etapie funkcjonowania obiektu.
Urządzenie reklamowe
Nad kwestią prawidłowego rozumienia pojęcia urządzenia reklamowego, pochylał się w ostatnim czasie Wojewódzki Sąd Administracyjny z siedzibą w Gdańsku (w związku z opłatami reklamowymi stanowiącymi naturalną konsekwencję podjęcia uchwały krajobrazowej), który wskazał, iż:
Billboard składający się z dwóch odrębnych ekranów ekspozycyjnych z płaskimi powierzchniami, posiadającymi własne elementy konstrukcyjne oraz własne niezależne od siebie oświetlenie, na których w całości umieszczona jest reklama – są dwoma odrębnymi powierzchniami płaskimi, posiadającymi własne elementy konstrukcyjne. Te dwie odrębne powierzchnie płaskie, służące ekspozycji reklamy, wypełniają przesłanki uznania ich za tablice reklamowe, w rozumieniu art. 2 pkt 3 a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1785) w zw. z art. 2 pkt 16b ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1073). Mogą one stanowić nośnik dwóch zupełnie niezależnych od siebie reklam, promujący dwa różne podmioty, towary, usługi itp. Niewątpliwie słup stanowi wyłącznie element nośny, poprawiający widoczność przekazu reklamowego dla odbiorcy. Powyższe argumenty powodują, że należy zakwalifikować przedmiotowy nośnik jako dwie odrębne tablice reklamowe, od których należne są dwie opłaty reklamowe stałe, określone w art. 17b ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
– Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 stycznia 2018 r. I SA/Gd 1429/17
Billboard o dwóch ekranach to dwie opłaty reklamowe
Choć orzeczenie nie jest zaskakujące, to warto w tym miejscu wyłapać argumentację sądu, który wskazał, iż wspólny element konstrukcyjny (w tym wypadku słup) nie jest argumentem, aby konstrukcję uważać za jedno urządzenie reklamowe (a tym samym obliczać jeden podatek od całości, a nie od każdej tablicy osobno).
Drugi element uwypuklony przez sąd w orzeczeniu, to możliwość osobnej ekspozycji reklamy na każdym nośniku niezależnie od siebie, co wpływa na to że dla potrzeb podatku od reklam, są to dwa niezależne przedmioty opodatkowania.
Z punktu widzenia inwestycji budowlanych, wyrok ten ma przede wszystkim znaczenie, iż na etapie koncepcji obiektu i kalkulowania kosztów, należy uwzględnić, iż każda powierzchnia, na której będą eksponowane treści reklamowe, bez względu na to, czy jest ma wspólny element nośny, jeżeli na każdej z płaszczyzn może być emitowana reklama innego podmiotu lub przedmiotu, to każdą z tych reklam należy traktować jako odrębny przedmiot opodatkowania.
Rafał Dybka
adwokat
***
Organ musi wykazać, że wynagrodzenie za wywłaszczenie zostało wypłacone
Za nieruchomości wywłaszczone na rzecz Skarbu Państwa, ich właścicielom lub spadkobiercom ówczesnych właścicieli należy się odszkodowanie, jeśli organ nie jest w stanie potwierdzić, że w dacie wywłaszczenia odszkodowanie zostało wypłacone [Czytaj dalej…]
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }